|
|
Lis.
W polu czerwonym strzała srebrna bez opierzenia,
żeleźcem do góry, dwa razy przekrzyżowana. W klejnocie nad hełmem w koronie
pół lisa czerwonego w prawo.
Z powstaniem tego herbu związana jest
jedenastowieczna legenda. W roku 1058 Kazimierz Odnowiciel w pościgu za
pustoszącymi kraj Litwinami i Jadźwingami doszedł pod Sochaczew.
Wysłany na zwiad z garstką żołnierzy
rycerz z rodu Lisów natrafił nad rzeką na silny oddział nieprzyjaciół.
Nie mogąc atakować, wysoko wystrzelił zapaloną strzałę, wzywając posiłki.
Pomoc wkrótce nadeszła i wziętych w dwa ognie nieprzyjaciół pokonano bez
trudu. Dzielny rycerz otrzymał w nagrodę strzałę w herbie, a jego dawny
znak - lisa - umieszczono w klejnocie.
Herb najbardziej rozpowszechniony na
ziemi krakowskiej, na Mazowszu, Śląsku, a po unii horodelskiej - na Litwie. |
| Lisem posługiwało się około 130 rodzin
- między innymi: Biskupski, Bolestraszycki, Borowski, Buchczycki, Bzurski,
Chomętowski, Chomiński, Czarnecki, Giebułtowski, Gliński, Gregorowicz,
Grodowski, Grudowski, Grzegorzewski, Iliński, Jarnicki, Jeżewski, Jodko-Narkiewicz,
Kanigłowski, Kempiński, Komorowski, Konopka, Korsak, Korzeniewski, Koziegłowski,
Kozłowski, Kroiński, Kutyłowski, Kwili(e)ński, Lipicki, Lisowski, Łącki,
Małuszeński, Michałowicz, Mieszkowski, Mikołajewski, Miroński, Mnichowski,
Nieczycki, Nieznanowski, Olszewski, Ołtarzewski, Ossendowski, Piaseczyński,
Pieczonka, Postrumieński, Radzimiński, Rudnicki, Ruszczyc, Rymwid, Sapieha,
Sikorski, Starzeński, Straszewski, Świrski, Wankowski, Wańkowicz, Wereszczaka,
Wichorowski, Wilkanowski, Wołowski, Zadambrowski, Zaleski, Zawadzki, Zdan. |
|
